Στο κείμενό
μου για το Μαξ, σας είπα πως θα μιλήσουμε για το γιατί δεν αγοράζουμε ζωάκια
από τα pet shops και γενικά γιατί δεν στηρίζουμε τα μαγαζιά αυτά που πουλάνε ζώα. Ήρθε η ώρα να κρατήσω το λόγο μου. Θα ξεκινήσω
λέγοντάς σας πως δεν είμαι ειδικός, ούτε το παίζω φιλόζωη, επειδή απλά τυχαίνει
να είμαι ιδιοκτήτρια σκύλου. Απλώς, με αφορμή την απόκτηση του Μαξ, έψαξα πολύ
στο ίντερνετ και έμαθα πάρα πολλά πράγματα για τα οποία δεν είχα ιδέα. Πράγματα
που με σόκαραν, άγνωστα για τους περισσότερους και που δεν φανταζόμουν καν ότι
μπορεί να συμβαίνουν. Ίσως κι εγώ να είχα αγοράσει σκύλο από pet shop, αν δεν αποφάσιζε να με υιοθετήσει
ένα από το δρόμο. Ευτυχώς, η έλευση του Μαξ στη ζωή μου, δεν το επέτρεψε να
συμβεί αυτό. Και τώρα που γνωρίζω, δεν πρόκειται ποτέ να προβώ σε μια τέτοια
πράξη. Έψαξα κι έμαθα. Θέλοντας λοιπόν να τα μοιραστώ, όλα όσα έμαθα, μαζί σας
και να ευαισθητοποιήσω και άλλους, αποφάσισα να γράψω για αυτά.
Στην εποχή
που ζούμε, με το ίντερνετ να αποτελεί πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής των
περισσότερων ανθρώπων, η πρόσβαση σε οποιουδήποτε είδους πληροφορίες είναι
παιχνιδάκι, ειδικά για τους νέους ανθρώπους που "παίζουν την τεχνολογία στα
δάχτυλα". Παρόλα αυτά, είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό που αγνοεί τι συμβαίνει με
τα σκυλιά στα pet shops. Η αλήθεια είναι πως και στο ίντερνετ να ψάξεις δεν είναι
εύκολο να βρείς αυτές τις πληροφορίες, αν δεν ξέρεις τι ακριβώς ψάχνεις, καθώς
αν γράψεις στο google για pet shop, τα περισσότερα αποτελέσματα είναι από
μαγαζιά που πουλάνε ζώα. Ούτε λόγος, όμως, δε γίνεται πουθενά για puppy mills.
Και
μπαίνουμε στο προκείμενο. Τι είναι αυτό το puppy mills, θα μου πείτε. Είναι παράνομα εκτροφεία,
εκεί από όπου προέρχονται τα γλυκούλικα
σκυλάκια, που βλέπετε να επιδεικνύονται, σε υπερβολικά μικρά κλουβάκια και σε
καθόλου κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, στις βιτρίνες των pet shop, περιμένοντας κάποιον ανίδεο που θα
ενθουσιαστεί με τις γλυκές τους φατσούλες, να τα πάρει και να βοηθήσει
,δυστυχώς, στη συντήρηση αυτής της βιομηχανίας. Ο πωλητής θα σας πει για την "καθαροαιμία" του, τα χαρτιά του (θα παραλείψει βέβαια να αναφέρει πως πλέον,
χαρτιά φτιάχνουν και στο περίπτερο) και –κατά πάσα πιθανότητα- ότι προέρχεται
από εκτροφείο του εξωτερικού. Δεν είναι όμως τα πράγματα τόσο ρόδινα, όσο θα
σας τα παρουσιάσει ο πωλητής του μαγαζιού. Αν δεν με πιστεύετε, βάλτε στο google τον όρο puppy mills και δείτε τι αποτελέσματα θα σας
βγάλει. Μόνο να εφιστήσω την προσοχή σε όσους δεν έχουν γερό στομάχι, καθώς
κάποιες από τις εικόνες είναι αρκετά σκληρές
Κατ’αρχάς να
ξεκαθαρίσουμε κάτι. ΠΟΤΕ κανένας υπεύθυνος και σωστός εκτροφέας δε θα έδινε τα κουτάβια
του, που με τόσο κόπο και αγάπη έχει φροντίσει, χωρίς να ξέρει πού θα
καταλήξουν και πώς. Ο άνθρωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην ανατροφή και
τη σωστή συνέχιση μιας ράτσας από υγιείς γονείς, όταν πρόκειται να δώσει τα
κουτάβια θα το ψάξει περισσότερο κι από αυτόν που θα τα πάρει. Θα "ξεψαχνίσει" τον υποψήφιο, για να σιγουρευτεί όχι μόνο για την ευζωία του κουταβιού του,
αλλά και για την καταλληλότητα του ανθρώπου που θέλει να το αναλάβει και θα τα
δώσει μόνο σε ανθρώπους που έχει εγκρίνει, βάσει των συνθηκών ζωής, την
καταλληλότητα της ράτσας για τον ιδιοκτήτη/οικογένεια κτλ. Και μετά την αγορά,
θα είναι πάντα δίπλα στους νέους ιδιοκτήτες, με συμβουλές και βοήθεια και δεν
θα το δώσει μόνο για να πάρει τα λεφτά και μετά... "μπουχός". Προσοχή, μιλάμε
για υπεύθυνους και σωστούς εκτροφείς. Όχι για πωλητές κουταβιών.
Και
επανερχόμαστε στα puppy mills. Σε αυτού του είδους τις "επιχειρήσεις" τα σκυλιά
κρατούνται σε άθλιες, ανθυγιεινές συνθήκες, χωρίς μέριμνα για την ευζωία τους, με
μοναδικό σκοπό της –σύντομης συνήθως- ζωής τους να αναπαράγονται ασύστολα. Για
να είναι μεγαλύτερο το κέρδος, τα λειτουργικά έξοδα, ακόμα και τα βασικά και
απολύτως απαραίτητα, εκμηδενίζονται. Δεν υπάρχει κτηνιατρική περίθαλψη, σωστή
διατροφή ή αξιόλογες συνθήκες διαμονής για τα ζώα αυτά. Αν κάποιο αρρωστήσει ή
πάψει να είναι σε θέση να μπορεί να γεννά η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα πεταχτεί, ίσως και να δοθεί για πειραματόζωο και
στη χειρότερη θα θανατωθεί. Και φυσικά δε μιλάμε για ευθανασία από κάποιον
κτηνίατρο. Σπάνια τα σκυλιά αυτών των "εκτροφείων" φτάνουν να ζουν παραπάνω από
5 χρόνια.
Πολλά τέτοια
παράνομα εκτροφεία λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα. Και στην Αθήνα και στην
επαρχία και παντού. Κυρίως βέβαια σε κάπως απομακρυσμένες περιοχές (μην μας
πάρουν και χαμπάρι και μας κλείσουν το χρυσωρυχείο, άσε που μπορεί να τρέχουμε
και σε δικαστήρια). Ένα τέτοιο μπορεί να βρίσκεται δίπλα σας, στο εξοχικό σας,
μπορεί να το διατηρεί ο γείτονας σας και να μην έχετε ιδέα. Εγώ δεν είμαι
ειδικός κι ούτε γνωρίζω πάρα πολλά για το θέμα, παρά μόνο όσα έχω διαβάσει και
ακούσει από ανθρώπους που ασχολούνται και γνωρίζουν. Αν ενδιαφέρεστε να μάθετε
αναλυτικότερα μπορείτε να μπείτε σε αυτές τις σελίδες και να μάθετε τα πάντα.
Δε θα μπω
καν στον κόπο να επιχειρηματολογήσω για το ηθικό ή μη, της αγοράς μιας ζωντανής
ψυχούλας από κατάστημα, σα να είναι ένα ζευγάρι παπούτσια. Ο καθένας μπορεί,
νομίζω, να το σκεφτεί και να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα μόνος του. Για μένα τα
πράγματα είναι ξεκάθαρα πλέον.
Αν επιμένετε
στην αγορά κουταβιού και δεν σας αρέσει η ιδέα της υιοθεσίας (που δεν
καταλαβαίνω γιατί να μην σας αρέσει αλλά ok, αυτή είναι δική μου άποψη και δεν
είναι αυτό το θέμα μας) απευθυνθείτε σε νόμιμο εκτροφέα, μέσω του Κυνολογικού Ομίλου
Ελλάδος (ΚΟΕ). Ναι, θα το πληρώσετε πιο ακριβά από το pet shop. Σκεφτείτε όμως, πως τα λεφτά που θα "γλιτώσετε", θα τα δώσετε -κατά πάσα πιθανότητα- υπέρδιπλα στους κτηνιάτρους
αργότερα. Ή μήπως αν σας βγει "ελαττωματικό" το κουτάβι, θα το παρατήσετε στο
δρόμο; Άνθρωποι που αγοράζουν κουτάβια από pet shop συνήθως, ύστερα από λίγο καιρό, διαπιστώνουν πως είναι άρρωστα,
με σοβαρές ανίατες ασθένειες, έχουν γενετικά ελαττώματα και καταλήγουν
να χρειάζονται πολυέξοδες κτηνιατρικές επεμβάσεις (όταν καταφέρουν να
επιβιώσουν). Με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς, μην αντέχοντας τις ευθύνες ή και
τα έξοδα, να τα παρατούν. Κι άλλα δυστυχισμένα αδέσποτα και μάλιστα άρρωστα, να γεμίζουν τους δρόμους.
Τι άλλο θα
μπορούσα να σας πω, πραγματικά δεν ξέρω. Το θέμα αυτό με κούρασε πολύ και
η έρευνα ήταν εξουθενωτική, από όλες τις απόψεις. Θα μπορούσα να σας περιγράψω
πολύ γλαφυρότερα τις καταστάσεις αυτές και να σας παρουσιάσω φωτογραφίες που
δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις, αλλά επέλεξα αυτό να το αφήσω στην κρίση
του καθενός, αν θέλει να δει μόνος του ή όχι. Το ίντερνετ το έχετε άλλωστε -για
να διαβάζετε αυτό το κείμενο- άρα κι η δύναμη της πληροφόρησης, τώρα που ξέρετε
τι να ψάξετε, είναι στα χέρια σας.
Μακάρι κάποια
μέρα να μιλάμε για αυτά σα μια κακιά ανάμνηση, σαν πρακτικές καταδικασμένες στη
λήθη. Μακάρι το κράτος και οι υπεύθυνοι φορείς να ασχοληθούν σοβαρά με το θέμα
και όλοι οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη. Όσο για το τι μπορούμε να
κάνουμε εμείς από την πλευρά μας, για την εξάλειψη του φαινομένου αυτού, είναι
απλό. Δεν αγοράζουμε ζώα από pet shop, δεν ψωνίζουμε τίποτα από αυτά που
πουλάνε αυτά τα μαγαζιά και γενικώς δε στηρίζουμε αυτές τις επιχειρήσεις. Αν σταματήσει
η ζητήση, τότε οι επιτήδειοι δεν θα έχουν που να «ξεφορτωθούν» το εμπορευμά
τους κι ίσως να σταματήσουν πια να εκμεταλλεύονται αθώες ζωές, ανίκανες να
υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Ηρώ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου